Cofnij się w czasie, Przełęcz Vršič, Słowenia
Historia z frontu Isonzo
Ten post jest również dostępny w:
Historia z frontu Isonzo
Historia z frontu Isonzo
Historia z frontu Isonzo
Słowenia Doświadczenia Uniqe
HISTORIA ŻOŁNIERZA Z FRONTU SOCZA (ISONZO) Ekskluzywne przewodnictwo przez półdniowy program “Historia żołnierza z frontu Soča (Isonzo)”, w tym wizyty w Muzeum Kobarid, skansenie Kolovrat i muzeum serowarstwa z przekąską pasterską w mleczarni Planika. Program jest dostosowany do mniejszych grup, a przewodnik prowadzi zwiedzających przez muzeum i dziedzictwo dawnych pól bitewnych, na których podczas Wielkiej Wojny walczyło ponad dziesięć narodów. Przesłaniem narracji jest to, czym jest wojna i dlaczego nie wolno nam walczyć nigdy więcej.
Historia z frontu Isonzo
Bitwy nad rzeką Isonzo (znane przez historyków jako Front Isonzo ) były serią dwunastu bitew pomiędzy armią austro-węgierską i włoską podczas I wojny światowej, głównie na terytorium dzisiejszej Słowenii, a w pozostałej części we Włoszech wzdłuż rzeki Isonzo we wschodnim sektorze Frontu Włoskiego w okresie od czerwca 1915 r. do listopada 1917 r.
Jeńcy wojenni i żołnierze austro-węgierscy przechodzący obok magazynów i szpitala polowego w pobliżu Voss Hutdzisiejsza Erjavčeva Koča.
(własność Uroš Košir)
W kwietniu 1915 r., w tajnym traktacie londyńskim, Włochy otrzymały od aliantów obietnicę przyłączenia niektórych terytoriów Cesarstwa Austro-Węgierskiego, zamieszkałych głównie przez etnicznych Słoweńców, Chorwatów i austriackich Niemców.
Włoski dowódca Luigi Cadorna, zagorzały zwolennik frontalnego ataku, który twierdził, że front zachodni udowodnił nieskuteczność karabinów maszynowych, początkowo planował wdarcie się na słoweński płaskowyż,[clarification needed] zdobycie Lublany i zagrożenie Wiedniowi. Obszar między najbardziej wysuniętą na północ częścią Adriatyku a źródłami rzeki Isonzo stał się zatem sceną dwunastu kolejnych bitew.
W rezultacie Austro-Węgrzy zostali zmuszeni do przeniesienia części swoich sił z frontu wschodniego i rozpoczęła się wojna w górach wokół rzeki Isonzo.
Widok na pomieszczenia magazynowe Fassungsstelle Vosshütte pod współczesną Erjavčeva Koča. W pierwszym roku wojny na potrzeby magazynów ustawiono różne namioty wojskowe, które później zastąpiono drewnianymi konstrukcjami.
(własność Uroš Košir)
Główny sektor dla włoskich operacji
Włoscy żołnierze podczas drugiej bitwy nad rzeką Isonzo, 1915 r.
Ponieważ reszta górzystego 640-kilometrowego (400 mil) frontu była prawie wszędzie zdominowana przez siły austro-węgierskie, Soča (Isonzo) była jedynym praktycznym obszarem dla włoskich operacji wojskowych podczas wojny. Austro-Węgrzy ufortyfikowali góry[citation needed] przed przystąpieniem Włochów do wojny 23 maja 1915 roku.
Włoski szef sztabu Luigi Cadorna ocenił, że włoskie zdobycze (od Gorycji do Triestu) były najbardziej realne na równinie przybrzeżnej na wschód od dolnego końca rzeki Soča (Isonzo). Cadorna nie spodziewał się, że operacje w sektorze Isonzo będą łatwe. Doskonale zdawał sobie sprawę, że rzeka jest podatna na powodzie – i rzeczywiście w latach 1914-1918 wystąpiły tam rekordowe opady deszczu. Co więcej, atakując dalej na północ, armia włoska stanęła przed dylematem: aby bezpiecznie przekroczyć Isonzo, musiała zneutralizować austro-węgierskich obrońców w górach powyżej, ale aby zneutralizować te siły, siły włoskie musiały najpierw przekroczyć rzekę.
Historia z frontu Isonzo
Isonzo Front w liczbach
Dwanaście bitew nad rzeką Isonzo miało miejsce między 23 maja 1915 roku a 9 listopada 1917 roku. Część frontu znajdująca się na terytorium dzisiejszej Słowenii miała 93 kilometry długości. Podczas kampanii ponad 100 000 mieszkańców tego obszaru uciekło ze swoich domów.
Front Isonzo miał 93 kilometry długości.
Animozje trwały przez 888 dni.
Najkrótsza bitwa pod Isonzo trwała 3 dni. Była to 8. bitwa na Froncie Isonzo i miała miejsce między 9 a 12 października 1916 r.
Najdłuższa bitwa pod Isonzo trwała 26 dni. Była to 11. bitwa na froncie Isonzo i miała miejsce między 17 sierpnia a 12 września 1917 r.
W ramach Frontu Isonzo odbyło się łącznie 12 bitew.
11. bitwa jest uważana za najkrwawszą operację wojskową na słoweńskiej ziemi w historii. Łącznie zginęło 50 000 żołnierzy: około 40 000 żołnierzy zginęło i 108 000 zostało rannych po stronie włoskiej i około 10 000 żołnierzy zginęło i 95 000 zostało rannych, zachorowało lub zaginęło po stronie austro-węgierskiej.
11 bitew na froncie Isonzo zostało zainicjowanych przez stronę włoską.
12 bitwa pod Isonzo była ostatnią bitwą. Została zainicjowana przez armię austro-węgierską z pomocą armii niemieckiej. Nazwano ją Lojalność w Broni (niem. Waffentreue). Bitwa została przygotowana przez niemieckiego generała Krafta von Dellmensingena, a jako broni chemicznej użyto fosgenu. W 12. bitwie po stronie włoskiej zginęło około 13 000 żołnierzy. Ponad 300 000 włoskich żołnierzy zostało jeńcami wojennymi po 12. bitwie. W 12. bitwie pod Isonzo strona włoska straciła 73 000 koni. Po stronie austro-węgierskiej i niemieckiej zginęło około 5 000 żołnierzy. 3 152 działa, 1 732 moździerze, 300 000 karabinów, 3 000 pistoletów maszynowych, 2 000 karabinów maszynowych i 1 600 samochodów armii włoskiej zostało zdobytych przez armię austro-węgierską i niemiecką podczas 12. bitwy nad rzeką Isonzo.
Łącznie 1,5 miliona żołnierzy zostało zabitych, rannych lub wziętych do niewoli podczas bitew nad rzeką Isonzo po obu stronach. Zginęło co najmniej 250 000 żołnierzy. Około 700 000 żołnierzy zostało rannych lub zatrutych bronią chemiczną, a ponad 500 000 zaginęło lub zostało wziętych do niewoli po obu stronach.
Ponad 95% wszystkich ofiar stanowili żołnierze.
Około 3500 ofiar na froncie Isonzo stanowili Słoweńcy; front Isonzo nie był zatem najkrwawszym frontem dla Słoweńców. Największa liczba Słoweńców zabitych w I wojnie światowej miała miejsce w Galicji, skąd około 10 000 nigdy nie wróciło do domu. Szacuje się, że podczas I wojny światowej w bitwach zginęło 35 000-40 000 słoweńskich żołnierzy.
Każdego dnia na Froncie Isonzo ginęło średnio 297 żołnierzy.
Szczątki 57 739 żołnierzy poległych na Froncie Isonzo spoczywają w ossuarium w miejscowości Oslavia we Włoszech.
Szczątki 7 014 włoskich żołnierzy spoczęły w ossuarium nad słoweńskim miastem Kobarid.
Szczątki około 1000 niemieckich żołnierzy spoczęły w ossuarium w słoweńskim mieście Tolmin. Jest to jedyne zachowane miejsce na obszarze Frontu Isonzo, w którym pochowano większą liczbę niemieckich żołnierzy.
Szczątki 100 187 żołnierzy zostały złożone w ossuarium w mieście Redipuglia we Włoszech.
W 2016 r. w mieście Doberdo del Lago we Włoszech odsłonięto pomnik wszystkich słoweńskich żołnierzy poległych na Froncie Isonzo.
Stosunek sił atakujących do obrońców na początku bitew nad Isonzo wynosił około 9 do 1, czyli około 500 włoskich brygad przeciwko około 50 batalionom armii austro-węgierskiej.
W trakcie jednej bitwy na Froncie Isonzo wystrzeliwano średnio od dwóch do trzech milionów pocisków.
Najcięższy pocisk wystrzelony na Froncie Isonzo ważył 1060 kilogramów.
Zasięg pocisku wynosił 12 kilometrów, miał 160 centymetrów wysokości i kaliber 420 mm.
Około 80 000 Słoweńców z okolic Gorycji i Doliny Soczy zostało wysiedlonych przez władze austro-węgierskie z powodu Frontu Isonzo.
Od 10 000 do 12 000 Słoweńców zostało wysiedlonych ze swoich domów przez Włochów.
Około 230 000 osób wyemigrowało z obszaru Frontu Isonzo.
9 sierpnia 1916 r. armia włoska zdobyła Gorycję podczas 6. bitwy nad rzeką Isonzo. Był to jedyny główny cel wojskowy i polityczny zdobyty przez Włochów podczas I wojny światowej.
Atak na Sabotin, wzgórze zdobyte przez armię włoską trzy dni przed zdobyciem Gorycji 6 sierpnia 1916 r., trwał 40 minut.
Krn, najwyższy szczyt pasma Krn i jeden z najważniejszych ufortyfikowanych szczytów na obszarze Frontu Isonzo, ma wysokość 2 245 metrów. W okolicy miały miejsce jedne z najkrwawszych bitew Frontu Isonzo.
Balony obserwacyjne używane przez obie armie na froncie Isonzo mogły wznieść się na wysokość od 400 do 800 metrów.
Do napełnienia balonu wodorem potrzeba było 30 000 litrów wody; ponieważ na tym obszarze brakuje wody, użycie balonów było ograniczone.
Trzy kompanie balonowe były używane przez armię austro-węgierską na froncie Isonzo.
Osiem jednostek balonowych było używanych przez armię włoską.
Szlak Pokoju od Alp do Adriatyku, który biegnie wzdłuż kluczowych punktów frontu Isonzo, został otwarty w marcu 2015 r.
Wzdłuż Szlaku Pokoju znajduje się 15 skansenów – w miejscowościach Čelo, Ravelnik, Zaprikraj, Mrzli vrh, Mengore, Kolovrat, Sabotin, Prižnica, Vodice, Škabrijel, Jaskinia Pečinka, Ermada, Brestovec, San Michele i Dolina Bersaglieri.
Szlak Pokoju od Alp do Adriatyku – dziedzictwo I wojny światowej został wpisany na wstępną listę światowego dziedzictwa UNESCO w 2016 roku.
Kamień
Plakat formatu A1
Plakat formatu A1
Kamień
Plakat formatu A1
Plakat formatu A1
Plakat formatu A1
Zakwaterowanie w górskiej chacie
Slovenščina
English
English
Bosanski
Dutch
Hrvatski
Čeština
Dansk
Dutch
Suomi
Français
Deutsch
Magyar
Italiano
Polski
српски
Slovenčina
Español
Svenska
Deutsch
Wycieczki i wędrówki na mapie
Twoja następna destynacja w Słowenii?
Chata górska Erjavčeva jest otwarta przez cały rok. Zarezerwuj swój pobyt i spędź trochę czasu w naturalnym raju Triglavskiego Parku Narodowego (UNESCO) w pobliżu Kranjskiej Gory na przełęczy Vršič w samym sercu Triglavskiego Parku Narodowego.
Zarezerwuj swój pobyt
Slovenščina
English
English
Bosanski
Dutch
Hrvatski
Čeština
Dansk
Dutch
Suomi
Français
Deutsch
Magyar
Italiano
Polski
српски
Slovenčina
Español
Svenska
Deutsch
Sklep internetowy z pamiątkami
Plakat formatu A1
Plakat formatu A1
A1 Plakat z kolorowymi chmurami o zachodzie słońca w Alpach Julijskich
Plakat formatu A1
