Połączenie między Kranjską Górą a Trydentem było prawdopodobnie znane starożytnym ludom zamieszkującym nasze ziemie. Pierwszymi odwiedzającymi przełęcz byli prawdopodobnie myśliwi, a następnie pasterze. Doprowadziło to do powstania pierwszych ścieżek przez przełęcz, zwaną wówczas Kranjsko Sedlo. W średniowieczu ludzie osiedlali się w Trydencie.

Życie w tej bardzo odległej dolinie było niezwykle surowe, a najbliższa droga do cywilizacji prowadziła przez przełęcz Vršič do ówczesnej wioski Borovška (dziś Kranjska Gora). W zamian za ser, wełnę i skóry, ludzie otrzymywali produkty niezbędne do przetrwania. W XVI wieku w Trydencie rozwinęła się obróbka żelaza, co doprowadziło do wylesienia. Trwało to aż do XVIII wieku, po czym Trenta ponownie zamilkła. Janez Vajkard Valvasor wspomniał o górach nad Kranjską Górą w swojej książce „The Glory of the Duchy of Carniola”, opisując drogę przez Kranjsko Sedlo.

W XIX wieku z przełęczy korzystali głównie odizolowani pasterze, okazjonalnie odwiedzani przez naukowców, takich jak lekarz Belsazar Hacquet. Opisał huty, budowę geologiczną skał i florę alpejską, publikując je w „Plantae Alpinae Carniolicae” (1782). Obszar ten był również odwiedzany przez znane osobistości, takie jak Anglik Humphry Davy, francuski botanik Albert Bois de Chesne oraz alpiniści dr Julius Kugy i dr Henrik Tuma. Wraz ze wzrostem liczby odwiedzin w górach w drugiej połowie XIX wieku, miejscowi zaczęli zarabiać na życie jako przewodnicy górscy, a handel drewnem również kwitł.

Na przestrzeni dziejów przełęcz otrzymywała różne nazwy: Jezerca, Kranjski vrh, Przełęcz Mojstrovka i Apenverein. W 1901 r. na przełęczy, znanej obecnie jako Erjavčeva koča, zbudowano pierwsze schronisko, Vosshutte. Jedenaście lat później powstała słoweńska chata, obecnie znana jako Tičarjev dom, nazwana na cześć lekarza i alpinisty dr Josipa Tičara.

Chociaż I wojna światowa była jeszcze w przyszłości, Austriacy docenili znaczenie tej części Słowenii. W 1907 roku wokół Vršiča zorganizowano ćwiczenia wojskowe, w których wziął udział sam arcyksiążę Franciszek Ferdynand. Różne oddziały wojskowe przekroczyły przełęcz podczas ćwiczeń, co doprowadziło do budowy drogi awaryjnej i kilku mostów oraz wyznaczenia trasy dla przyszłej drogi.